«Κύριοι σχόλασα, δεν περιμένω ούτε λεπτό»
Η Γενική Συνέλευση ενός συνδικαλιστικού οργάνου, ή οποιουδήποτε σωματείου, είναι η διαυγέστερη εικόνα της δημοκρατικής έκφρασης των μελών του και μια από τις μεγαλύτερες αποδείξεις του δημοκρατικού ήθους της κοινωνίας μας. Οποιαδήποτε παρεμπόδισή της, εκούσια ή ακούσια, μπορεί να είναι από προσπάθεια υπονόμευσης αυτής ακριβώς της δημοκρατικής διαδικασίας έως απλά έλλειψη λογικής, και μην ξεχνάμε ότι “όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες”. Το γεγονός της διακοπής της ΓΣ της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αχαΐας με τον τρόπο που έγινε θα ήταν κωμικό, αν δεν ήταν τόσο τραγικά σημαντικό.
Και είναι τραγικά σημαντικό γιατί απεικονίζει την καθεστωτική νοοτροπία της διαχείρισης των θεμάτων από τον Δήμο Πατρέων. Ο παραχωρηθείς χώρος για τη ΓΣ είναι ακίνητο του Δήμου Πατρέων, ο οποίος έχει την ευθύνη λειτουργίας του και τον στελεχώνει με προσωπικό του. Ο υπάλληλος του Δήμου, που κατέβασε απλά τον διακόπτη, δεν έχει το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης. Το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης το έχουν οι πολιτικοί προϊστάμενοί του. Όχι γιατί του είπαν να κάνει κάτι τέτοιο, είμαστε βέβαιοι για αυτό, αλλά γιατί δεν φρόντισαν να έχουν εξασφαλίσει ότι δεν θα γίνει κάτι τέτοιο. Ο υπάλληλος βέβαια συμπλήρωσε το ωράριο εργασίας του, αλλά για την απρόσκοπτη συνέχεια μιας σημαντικής εκδήλωσης δημοκρατίας, θα μπορούσε να αποζημιωθεί με την διαδικασία των υπερωριών. Ακόμα και εάν η φιλοξενούμενη Ένωση ξεπέρασε το χρόνο τον οποίο είχε στη διάθεσή της για το χώρο, η παύση της Γενικής Συνέλευσης λόγω παρέλευσης ωραρίου δεν είναι λόγος για την διακοπή της. Όλοι ξέρουμε τι θα γινόταν σε ανάλογη περίπτωση που εκδήλωση θα αφορούσε θέμα αρεστό στην Δημοτική Αρχή (πχ κατά της ΕΕ και του ΝΑΤΟ), όχι στις 21:00 αλλά και στις 03:00 της επομένης ημέρας κανένας υπάλληλος δεν θα κατέβαζε τον διακόπτη.
Προς τιμήν της, η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Αχαΐας δεν έδωσε συνέχεια στο συμβάν, άλλωστε αυτοί οι εργαζόμενοι δεν ξέρουν τι σημαίνει το «Κύριοι σχόλασα, δεν περιμένω ούτε λεπτό», αυτό όμως δεν μειώνει την σοβαρότητα του συμβάντος. Η ελάχιστη δημοκρατική ευθιξία να υπήρχε, θα έπρεπε ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος να ζητήσει συγνώμη, κάτι που ελπίζουμε να κάνει ακόμα και τώρα.
Το πρόβλημα όμως αφορά όχι τόσο το συγκεκριμένο γεγονός όσο την νοοτροπία διαχείρισης των θεμάτων του Δήμου Πατρέων, νοοτροπία που φαίνεται από το παραπάνω παράδειγμα αλλά και από πολλά άλλα (πχ αφισορύπανση της πόλης πριν και μετά αφού κανένας δεν μαζεύει πανό και αφίσες) από κομματικές εκδηλώσεις, ανάρτηση πανό σε δημοτικά κτήρια για θέματα όχι άμεσα σχετιζόμενα με την πόλη (πχ «έξω οι βάσεις του θανάτου»), κήρυξη “ανεπιθύμητων” επισκεπτών (που έχουν και θεσμικό ρόλο) κλπ
Πέρα από αυτά όμως, η νοοτροπία διαχείρισης του Δήμου Πατρέων είναι αναγκαίο να αλλάξει, είναι αναγκαίο να επαναπροσδιοριστεί, έτσι ώστε να υπηρετεί πρώτα και κυρίως το συμφέρον της πόλης και των δημοτών.
Μέχρι σήμερα, επτά χρόνια από την ανάληψη καθηκόντων της παρούσας Δημοτικής Αρχής είδαμε που μας οδήγησε η υποταγή της πόλης στο κόμμα, γιατί αυτή ακριβώς είναι η νοοτροπία λειτουργίας του Δήμου Πατρέων αυτά τα επτά χρόνια. Βέβαια δεν μηδενίζουμε τις όποιες θετικές παρεμβάσεις έγιναν, και έγιναν κάποιες, εκείνο όμως που είναι σίγουρο είναι ότι θα μπορούσαν να είναι πολύ περισσότερες και με όραμα για την βελτίωση των συνθηκών της καθημερινότητας των Δημοτών μακροπρόθεσμα και όχι απλές “πυροσβεστικές” ενέργειες για την αποσπασματική αντιμετώπιση των προβλημάτων και αφορμές κομματικής εκμετάλλευσης.
Σίγουρα ο καθένας μας υποστηρίζει κάποια πολιτική ιδεολογία, κάποιο κόμμα που θεωρεί καλύτερο να αναλάβει την κεντρική πολιτική δράση στη χώρα, σε τοπικό επίπεδο όμως το προβάδισμα της πόλης, των δημοτών και των συμφερόντων τους πρέπει να είναι προφανές και σίγουρο. Άλλωστε, μέσα από την σύνθεση των διαφορετικών απόψεων θα προκύψουν οι βέλτιστες λύσεις για τα προβλήματα της πόλης μας, προβλήματα που δυστυχώς αυξάνονται και χρονίζουν και σαν πληγές ανοικτές “κακοφορμίζουν”, οδηγώντας την πόλη μας, την αγαπημένη μας πόλη, στη γάγγραινα της μιζέριας και της διαχείρισής της. Αυτός ο επαναπροσδιορισμός όμως προϋποθέτει -απαιτεί, ίσως είναι πιο σωστό- πολίτες συνειδητοποιημένους και ενεργούς, πολίτες που πιστεύουν ότι σαν πόλη και σαν κοινωνία μας αξίζει κάτι καλύτερο, όχι γιατί είμαστε ξεχωριστοί, αλλά γιατί είμαστε αποφασισμένοι να δουλέψουμε για αυτό και να το κερδίσουμε.
Χρήστος Βασιλόπουλος, μέλος Πολιτικού Συμβουλίου σπιράλ,
συντονιστής Ομάδας Εργασίας #Διοίκηση
