Μια ευχή για τα 150 χρόνια του Δημοτικού Θεάτρου «Απόλλων»
Άρθρο του Πέτρου Ψωμά στην εφημερίδα «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ»
Υπηρέτησα ως Πρόεδρος το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας για ένα εξάμηνο, στις αρχές του 2011. Έκτοτε χαίρομαι διπλά με τις επιτυχίες του και στενοχωριέμαι διπλά στις δύσκολες στιγμές του.
Εκείνη η θητεία ταυτίστηκε με μια «ανοικτή διαβούλευση για το θέατρο» και την πιο διάφανη διαδικασία επιλογής καλλιτεχνικού διευθυντή. Η διαβούλευση έβαλε βάσεις για την πορεία του ΔΗΠΕΘΕ μας ως σήμερα. Η δε επιλογή έφερε στην πόλη τον Θοδωρή Αμπαζή, με ευεργετικές συνέπειες για τη θεατρική ζωή της Πάτρας γενικά.
Την ίδια περίοδο προετοιμάστηκε -και κατόπιν παρουσιάστηκε στο Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων»- ένα θεατροποιημένο δρώμενο για την ιστορία του εμβληματικού αυτού κτιρίου. Ο αρχιτέκτονάς του Ερνέστος Τσίλλερ «βρέθηκε» επί σκηνής και ξενάγησε τους θεατές στα 140 χρόνια της (ως τότε) διαδρομής τού δημιουργήματός του.
Η σημερινή δημοτική αρχή παρέλαβε το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας με το κτίριο λαβωμένο (από φθορά χρόνου, σεισμούς και χρήση) και τη διοικητική δομή με τον πιο δραστήριο καλλιτεχνικό διευθυντή που είχε ποτέ η πόλη. Στα επτά χρόνια που μεσολάβησαν έκανε ένα καλό κι ένα κακό.
Το καλό: Έστω με καθυστέρηση προχώρησαν οι εργασίες αποκατάστασης και επαναλειτουργίας του θεάτρου, που στο μεταξύ είχε πάψει να λειτουργεί. Με υποστήριξη από το Υπουργείο και την Περιφέρεια (πάντα αποδίδουν οι συνεργασίες) έγινε συντήρηση, ενίσχυση του φέροντος οργανισμού, εκσυγχρονισμός με συστήματα πυρασφάλειας, φωτισμού, ήχου, Η/Μ εγκαταστάσεων κ.α.
Το κτίριο συμπληρώνει φέτος ενάμιση αιώνα ζωής, επισκευασμένο και ανανεωμένο. Αυτή η μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου και ένα από τα παλαιότερα σωζόμενα κλειστά θέατρα των νεωτέρων χρόνων στην Ελλάδα δεν κοσμεί μόνο την κεντρική πλατεία μας, αλλά είναι εκ νέου λειτουργικό και επισκέψιμο. Έπαινος.
Το κακό: Η επιλογή των δύο επόμενων καλλιτεχνικών διευθυντών έγιναν με αυστηρά πολιτικά κριτήρια. Ακόμα χειρότερα: οι διαδικασίες “βαφτίστηκαν” δημοκρατικές. Πληγώθηκε έτσι το κύρος του θεσμού, ταλαιπωρήθηκαν χωρίς ελπίδα κάμποσοι αξιόλογοι υποψήφιοι και η διοίκηση «έπεσε» εις διπλούν (πρόεδρος και καλλιτεχνικός διευθυντής) σε κομματικά χέρια. Ψόγος.
Κατά το πρώτο μισό της τωρινής δημοτικής θητείας (Σεπτέμβριος 2019 – Δεκέμβριος 2021) συμμετέχω στο Δημοτικό Συμβούλιο ως επικεφαλής του σπιράλ. Δεν «έφτασαν» οι θέσεις για να συμμετάσχουμε ως παράταξη στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΗΠΕΘΕ. Χωρίς δικαίωμα ψήφου, παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα: προειλημμένες αποφάσεις, πολιτικές σκοπιμότητες, έλλειψη στρατηγικής, λάθος χειρισμοί. Απαξίωση.
Με εξαίρεση τη μαχητική, γνώστη των θεμάτων και επί δεκαετίες παρούσα Μαριάννα Σταματιάδου, ακόμα και η αντιπολίτευση έχει… υποστείλει σημαία. Η κομματοκρατία, το «αποφασίζουμε μόνοι μας» και μια σειρά κακών επιλογών πληγώνουν το γόητρο του ΔΗΠΕΘΕ, επί επταετία. Με δύο παρατηρητές θα παρακολουθούμε στο εξής, ως παράταξη, όλες τις συνεδριάσεις, σε μια προσπάθεια «να σώσουμε, ότι μπορεί να σωθεί». Δέσμευση.
Για τα 150α γενέθλια του θεάτρου μας εύχομαι να συντονιστεί η πρόοδος στο κτιριακό με πρόοδο και στο καλλιτεχνικό σκέλος. Έχει ζήσει χρυσές στιγμές αυτό το κτίριο (από το 1872 που εγκαινιάστηκε) και έχει ταυτιστεί με μεγάλες επιτυχίες του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας (από το 1989 που ιδρύθηκε). Είθε και στο μέλλον να ευδοκιμήσει ο συνδυασμός. Ευχή!
